.png)
In multiple clinical trials, beta-adrenergic blockers have been shown to significantly decrease morbidity and mortality in adults with chronic congestive heart failure. Heart failure increases activation of the sympathetic nervous system and other neurohumoral systems. In the short term, activation of the sympathetic nervous system is a compensatory protective mechanism. These compensatory mechanisms have been shown to cause myocardial damage with chronic activation, which has been hypothesized to be a major contributing factor to the clinical deterioration of adults with heart failure. Studies have shown inhibition of sympatetic nervous system activity and concominant benefits with beta-adrenergic blockers. Consequently, beta-adrenergic blockers have evolved to become an important part of medical therapy for chronic congestive heart failure in adults. Pediatric heart failure is usually due to congenital heart disease than cardiomyopathy. Therefore, surgical correction is most important part of pediatric heart failure therapy. Additionally, children (especially infants) have important differences from adults in physiology and developmental changes. There is limited reported experience regarding the use of beta-adrenergic blockers in pediatric patients with heart failure. Nevertheless, these reports show improvement in symptoms and ventricular systolic function in children with heart failure. Prospective, randomized trials are necessary to answer the questions about beta-blocker therapy in pediatric heart failure.
Kalp yetersizliği tedavisinde yeni bir yaklaşım: beta-adrenerjik blokerler
Çok sayıda klinik çalışmada, beta adrenerjik blokerlerin erişkinlerde konjestif kalp yetersizliği tedavisinde hastalık ve ölüm oranını önemli derecede azalttığı gösterilmiştir. Kalp yetersizliği sempatik sinir sisteminin ve diğer nörohümoral sistemlerin etkinliğini artırır. Kısa dönemde, sempatik sinir sisteminin etkinliğinin artması koruyucu etki gösterir. Uzun dönemde bu koruyucu mekanizmaların miyokarda zararlı etki yaptığı ve erişkinlerde kalp yetersizliğinde klinik tablonun bozulmasına önemli katkıda bulunduğu ileri sürülmektedir. Çalışmalarda beta adrenerjik blokerlerin sempatik sinir sisteminin etkilerini ortadan kaldırdığı ve yararlı etkileri gösterilmiştir. Sonuç olarak beta-adrenerjik blokerler erişkinlerde süreğen konjestif kalp yetersizliği tedavisinin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Çocuklarda kalp yetersizliği kardiyomiyopatiden çok doğuştan kalp hastalıklarına bağlıdır. Bundan dolayı, cerrahi düzeltme çocuklardaki kalp yetersizliğinin tedavisinin en önemli kısmını oluşturur. Ek olarak, çocuklar (özellikle süt çocukları) fizyoloji ve gelişimsel değişiklikler açısından erişkinlerden önemli farklılıklar gösterir. Çocuklarda kalp yetersizliğinde beta-adrenerjik blokerlerin kullanımı ile ilgili sınırlı sayıda çalışma vardır. Bununla birlikte, bu çalışmalarda kalp yetersizliği olan çocuklarda belirtilerin ve ventrikül sistolik fonksiyonlarının düzeldiği gösterilmiştir. Çocuklarda kalp yetersizliği tedavisinde beta-adrenerjik blokerlerin kullanımı ile ilgili soruları yanıtlamak için prospektif ve randomize çalışmalara gereksinim vardır.