.png)
The aim of this study was to investigate the efficiency of home exercise programs of children with cerebral palsy (CP). Clinical data and information about families of 273 children with CP aged between 2-15, mean of 5,22±4,40 years, were assessed according to the motor developmental level using Gross Motor Function Classification System (GMFCS). One-hundredeighty- three (67,03%) of the subjects were spastic, 19 (6,95%) ataxic, 35 (12,82%) hypotonic and 36 (13,18%) athetoid. One-hundredforty- seven-were (53,84%) diparetic, 94 (34,43%) quadriparetic and 32 (11,72%) hemiparetic. The families were educated about the home exercise program for the children to perform at home. After six months, all of the children were reassessed according to GMFCS. Before the home exercise program was started only 48 patients (17,59%)could walk independently. After the home program was applied the number of patients who walked independently raised to 64 (23,45%). Depending on GMFCS, the difference between before and after home program was found statistically significant (p<0.05). It is important to continue home rehabilitation and family education programs in children with CP who can not be able to attend institutional rehabilitation programs regularly. (Turk Arch Ped 2007; 42: 112-6)
Serebral paralizili çocuklarda ev egzersiz programının etkinliğinin incelenmesi
Bu çalışmanın amacı, serebral paralizili (SP) çocuklarda ev egzersiz programının etkinliğini araştırmaktı. Serebral paralizi tanısı konmuş, yaşları 2-15 arasında değişen ve yaş ortalamaları 5,22±4,40 yıl olan toplam 273 olgunun klinik ve aileye ait bilgileri alındı. Motor gelişim düzeyleri Kaba Motor İşlev Sınıflandırma Sistemi -GMFCS- kullanılarak incelendi. Olguların 183’ü (% 67,03) spastik, 36’sı (% 13,18) atetoid, 35’i (% 12,82) hipotonik, 19’u (% 6,95) ise ataksik SP idi. Ayrıca ekstremite dağılımına göre; 147 (% 53,84)’si diparetik, 94 (% 34,43)’ü kuadriparetik, 32 (% 11,72)’si hemiparetikti. Her çocuğa motor gelişim seviyesine uygun olarak Bobath Nörogelişimsel Tedavi yöntemine dayalı uygun ev egzersiz programı ve aileye eğitim verildi. Altı ay sonra olguların motor gelişim düzeyleri tekrar değerlendirildi. GMFCS sınıflamasına göre ev programı öncesi motor gelişim düzeyleri ile ev programı verildikten sonraki düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p<0,05). Ev programı öncesi çocukların 225 (% 82,41)’i bağımsız yürüyemezken, 48’i (%17,59) yürüyebiliyordu. Son değerlendirmede ise bağımsız yürüyebilen çocuk sayısı 64’dü (%23,45) (p<0,05). Rehabilitasyon merkezlerinde düzenli rehabilitasyon alamayan SP’li çocukların fizyoterapi programlarının ev programı ve aile eğitimi ile de devam ettirilmesi önemlidir. (Turk Arş Ped 2007; 42: 112-6)