To determine the effects of the efforts towards improving the status of neonatal transport on transport conditions and mortality rate of newborns who were referred to Diyarbakır Children’s Diseases Hospital, Neonatal Intensive Care Unit (NICU). The transport conditions of newborns referred to NICU between March 1, 2007 - August 31, 2007 (1st period, Group 1) and between January 1, 2008 and April 30, 2008 (2nd period, Group 2) were determined and the differences between the two periods were compared in terms of medical and paramedical findings after efforts for improvement (etics committee approval: 28.02.2007). Social Package for Social Sciences (SPSS) 11.5 program was used to analyze the data. Student's t and chi-square tests were used for statistical evaluation. A total of 1525 patients were hospitalized in the first period whereas 927 patients were hospitalized in the second period. Diagnoses and demographic characteristics of infants were similar in both groups. After the efforts carried out for improving neonatal transport, the 2nd group had a higher incidence of positive findings, such as presence of pre-transport communication, detailed discharge report, birth report, gender and identity, using of ambulance and transport incubator, proper use of intravenous fluids, the frequency of intubation of patients needing to be intubated. The frequency of hypothermia, hypoglycemia, hypotension and circulation disorder was found to be lower in the 2nd group. Transport Risk Index of Physiologic Stability-TRIPS score (20.07±13.41 vs 12.89±11.53; p<0.0001) and mortality rate (18.4% vs 14.1%; p=0.007) were significantly higher in infants in the 1st group. In Diyarbakır region, neonatal transport conditions markedly improved as a result of efforts for rehabilitation of conditions. Constitution of regional neonatal transport systems in our country should be approached as an emergency action plan in basic healthcare policies. (Turk Arch Ped 2011; 46: 196-201)
Diyarbakır’da hasta yenidoğanın taşınması konusunda yapılan iyileştirme çalışmaları ve bebeklere yansımaları
Hasta yenidoğanların taşınma koşullarını düzeltmeye yönelik yapılan iyileştirme çalışmalarının, Diyarbakır Çocuk Hastalıkları Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Birimi’ne sevk edilen hasta yenidoğanların taşınma koşulları ve ölüm hızı üzerine etkilerini belirlemektir. Yenidoğan Yoğun Bakım Birimi’ne 1 Mart 2007 – 31 Ağustos 2007 (1. Dönem, Grup 1) ve 1 Ocak 2008 – 30 Nisan 2008 tarihleri (2.Dönem, Grup 2) arasında sevk edilen yenidoğanların taşınma koşulları saptandı ve yapılan iyileştirme çalışmaları sonrasında iki dönem arasındaki farklılıklar karşılaştırıldı (etik kurul onay tarihi: 28.02.2007). Elde edilen veriler SPSS (Social Package for Social Sciences) 11,5 programı kullanılarak analiz edildi. İstatiksel değerlendirmede Student t ve ki-kare testleri kullanıldı. Çalışmanın 1.döneminde 1525, 2.döneminde ise 927 hasta yatırıldı. Her iki gruptaki hastaların demografik özellikleri ve yatış tanıları benzerdi. Hasta yenidoğanların taşınma koşullarını düzeltmeye yönelik gerçekleştirilen iyileştirme çalışmaları sonrasında 2. grupta sevk öncesi haberleşme, yeterli epikriz yazılması, taşınma sırasında ambulans ve taşıyıcı küvöz kullanılması, doğum raporu, kimlik ve cinsiyetin belirtilmesi, uygun intravenöz sıvıların takılması ve entübasyon gereksinimi olan hastaların entübe edilme sıklığının arttığı; hipotermi, hipoglisemi, hipotansiyon ve dolaşım bozukluğu gibi bulguların görülme sıklığının ise azaldığı saptandı. Hastaların ortalama “transport fizyolojik stabilite risk indeksi (Transport Risk Index of Physiologic Stability-TRIPS)” skoru (1.Grupta 20,07±13,41; 2.Grupta 12,89±11,53; p<0,0001) ve ölüm oranlarının (1.Grupta %18,4;2.Grupta %14,1; p<0,007) iyileştirme çalışmaları sonrasında olumlu yönde değiştiği saptandı. Diyarbakır bölgesinde hasta yenidoğanların taşınma koşulları, gerçekleştirilen iyileştirme çalışmaları sonucunda belirgin olarak düzeldi.Ülkemizde bölgesel yenidoğan taşıma sistemlerinin oluşturulması temel sağlık politikalarında acil eylem planı olarak ele alınmalıdır.(Turk Arş Ped 2011; 46: 196-201)