.png)
Aim: Appropriate antibiotic use for urinary tract infection (UTI) will provide protection against antibiotic resistance and complications including renal parenchimal damage and reflux nephropathy which may occur in the future. This study aimed to show the distrubition of community-acquired gram negative microorganisms in the region of Konya and the change in antibiotic resistance rates in time.
Material and Method: Patients between 0 and 17 years of age with a positive urine culture between July 2003 and January 2010 were included in the study. 2544 positive cultures were obtained from a total of 1742 patients.
Results: : Female patients costituted 57.6 % of the patients who had positive urine culture. Microorganisms isolated from infected female andmale patients included E coli (76.1 and 41.9%), Klebsiella spp (13.7 and 24.3%), Proteus spp (6.9 and 28.4%) and the others (3.4 and 5.2%). E.coli, Klebsiella and Proteus species were found to be sensitive to carbapenems, aminoglycosides, quinolones and third generation cephalosporines. High trimetoprim-sulphametoxasol (TMP-SM) resistance in the E.coli and Proteus groups (48.2%-48.5%) and high ampicillin resistance (68.9-88.2%) in the E.coli and Klebsiella groups were remarkable. For all three microorganisms an amikacin sensitivity of 100% was found. When antibiotic sensitivities were compared between the periods of 2003-2006 and 2006-2010, resistance rates of microorganisms against many antibiotics were found to be increased significantly.
Conclusions: These data suggested that the microorganisms causing UTI were susceptible to aminoglycosides and third generation cephalosporins. The apparent increase in the resistance rates over a relatively short period was a precarious circumstance. Trimethoprim-sulphamethoxazole and ampicilline should not be the first choice for treatment of UTI because of high resistance rates. (Turk Arch Ped 2012; 47: 107-13)
Çocuklarda idrar örneklerinden saptanan toplum kaynaklı gram negatif mikroorganizmaların dağılımı ve 2003-2010 yılları arasında antibiyotik direncindeki artışın değerlendirilmesi
Amaç: İdrar yolu enfeksiyonu tedavisinde uygun antibiyotik kullanımı, gelecekte oluşabilecek antibiyotik direncine ve böbrekte parankimal hasar, reflü nefropatisi gibi komplikasyonlara karşı koruma sağlayacaktır. Burada, Konya bölgesinde, toplumdan kazanılmış idrar yolu enfeksiyonu etkenlerini ve zaman içindeki antibiyotik direnci oranlarındaki değişimi göstermek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Temmuz 2003-Ocak 2010 döneminde idrar kültüründe üreme belirlenen 0-17 yaş aralığındaki hastalar araştırmaya alındı. Toplam 1742 hastadan 2544 kültür üremesi elde edildi.
Bulgular: Üreme olan hastaların %57,6’sını kızlar oluşturmaktaydı. Kız ve erkek hastalarda enfeksiyon etkeni olarak sırasıyla E.coli %76,1-41,9, Klebsiella spp %13,7–24,3, Proteus spp %6,9-28,4 ve diğerleri %3,4-5,2 oranında saptandı. E.coli, Klebsiella ve Proteus türlerinin en duyarlı olduğu antibiyotikler karbapenemler, aminoglikozitler, kinolonlar ve üçüncü kuşak sefalosporinler olarak belirlendi. E.coli ve Proteus gruplarında yüksek trimetoprim-sulfametoksazol (TMP-SM) direnci (%48,2-48,5), E.coli ve Klebsiella gruplarında ise yüksek ampisilin direnci (%68,9-88,2) dikkat çekiciydi. Her üç mikroorganizma için %100’e yakın amikasin duyarlılığı saptandı. 2003-2006 ve 2006-2010 yılları arasında antibiyotik duyarlılıkları karşılaştırıldığında, mikroorganizmaların birçok antibiyotiğe karşı direnç oranlarının anlamlı düzeyde arttığı görüldü.
Çıkarımlar: İdrar yolu enfeksiyonuna neden olan mikroorganizmaların aminoglikozit ve üçüncü kuşak sefalosporinlere duyarlı olduğu görülmüştür. İdrar yolu enfeksiyonu tedavisinde yüksek direnç gelişimi nedeniyle TMP-SM ve ampisilin etkeni bilinmeden yapılan tedavide ilk seçenek olmamalıdır. (Türk Ped Arfş 2012; 47: 107-13)