.png)
Aim: The aim of this study was to identify the frequency of misdosing of antipyretics in children presenting with fever to the pediatric emergency department and to identify factors affecting misuse.
Material and Method: This study was conducted between January and March 2008. Children with fever who were admitted between 08:00-16:00 were included in the study. A questionaire including 30 questions was prepared for parents or caregivers. The study approved by the ethics commite of Hacettepe Medical Faculty (HEK07/138-24).
Results: The caregivers of a total of 200 children were included in the study. It was observed that 54% of the patients received inaccurate doses of antipyretics. 66.5% of the patients received inaccurate dose of paracetamol including 58.1% underdose and 8.4% overdose. 37.3% of the patients received inaccurate dose of ibuprofen including 27.7% underdose and 9.6% overdose. It was found that as the age and weight of the child and the age of the parents increased, the probability of receiving inaccurate dose of antipyretic increased. It was found that 58% of the patients would have been taken to the emergency department, even if fever subsided. 97% of the families believed that fever had harmful effects.
Conclusions: Although the dose of antipyretics was reported to be learned from physicians in our study, it was observed that the dose of paracetamol and/or ibuprofen was inadequate in a significant portion of the patients. It was thought that the reason for wrong dosage of antipyretics was lack of updating of appropriate dosage knowledge with increasing age or weight. In addition, fever fobia was found to be a common belief in our study group. To decrease the frequency of inadequate antipyretic use and fever phobia it should be emphasized that families should be educated about fever and use of antipyretics and body weight should be taken into account when educating families. (Turk Arch Ped 2012; 47: 114-8)
Ateş yakınması ile çocuk acile başvuran hastalarda uygunsuz dozda ateş düşürücü kullanma sıklığının ve nedenlerinin belirlenmesi
Amaç: Çocuk Acil’e ateş yakınması ile başvuran hastalara, aileleri tarafından verilen ateş düşürücülerin (parasetamol ve/veya ibuprofen) uygun dozda kullanılıp kullanılmadığını araştırmak ve yanlış dozda ilaç kullanımını etkileyen etmenleri belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 1 Ocak 2008-31 Mart 2008 tarihleri arasında, 08:00-16:00 saatlerinde ateş yakınması nedeni ile başvuran çocuklar alındı. Hastaların ailelerinin yanıtladığı 30 soruluk bir anket hazırlandı. Çalışma için Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesinden etik kurul izni (HEK07/138-24) alındı.
Bulgular: Çalışmada 200 hastanın sonuçları değerlendirildi. Hastaların %54’ünün yanlış dozda ateş düşürücü kullandığı görüldü. Hastaların %58,1’i düşük dozda, %8,4’ü ise yüksek dozda parasetamol olmak üzere % 66,5’i yanlış dozda parasetamol almıştı. İbuprofen alan hastaların ise %27,7‘si yetersiz dozda, %9,6‘sı yüksek dozda olmak üzere, %37,3’üne yanlış dozda ibuprofen verilmişti. Çocuğun yaş ve kilosu ile anne ve babanın yaşı arttıkça yanlış dozda ateş düşürücü verilme ihtimalinin arttığı saptandı. Hastaların %58’inin ateşi kontrol altına alınsa bile acile getirileceği saptandı. Ailelerin %97’si ateşin zararlı etkileri olduğuna inanıyordu.
Çıkarımlar: Çalışmamızda ateş düşürücü dozunun çoğunlukla doktorlardan öğrenildiği belirtilmesine rağmen; hastaların büyük çoğunluğuna verilen parasetamol ve/veya ibuprofen dozunun yetersiz olduğu görüldü. Yanlış dozda ateş düşürücü verilme nedeninin, uygun ateş düşürücü doz bilgisinin artan yaş veya ağırlık ile güncellenmemesi olduğu düşünüldü. Ayrıca ateş korkusunun çalışma grubumuzda yaygın bir düşünce olduğu saptandı. Yanlış ateş düşürücü kullanma sıklığını ve ateş korkusunu azaltmak için, ailelere ateş ve ateş düşürücü kullanımı hakkında eğitim verilmesi, ailelere eğitim verilirken ağırlığın dikkate alınması gerektiği mutlaka vurgulanmalıdır. (Türk Ped Arş 2012; 47: 114-8)