.png)
Tic disorders are neurophysciatric problems because of low self esteem, disorders in family, school and working environment and adaptation problems in social life. The aims of this study were to determine the prevalence of tic disorders and associated risk factors at 7-12 aged year old children in urban area of Kayseri. On the other hand, it is aimed to encourage families and teachers to give importance to the problem. For this study, 500 children were chosen from three primary schools with a socio-economic level of good, average and poor. A questionnaire was applied to mothers by face to face. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders criterion was used to diagnose tic disorders. The prevalence of tic disorders at 7-12 aged children was 2.6 %. Of the children, 69.2 % was active tic disorders and 30.8 % was remission tic disorders. The prevalence of active tic disorders was 1.8 % and the prevalence of remission tic disorders was 0.8 %. Tic disorders were more common in male children than female children. The prevalence of tic disorders increased with age from 0.5 % at 7-8 aged groups to 7.0 % at 11-12 aged groups. The prevalence was higher among the children whose parents were separated.
Kayseri il merkezinde 7-12 yaş grubunda tik bozukluğu prevalansı
Tik bozuklukları, hastaların benlik saygılarında düşmeye, aile, okul veya iş yaşamında bozulmaya, sosyal yaşama uyumda sorunlara neden olduğu için üzerinde Önemle durulması gereken nöro-psikiyatrik bir sorundur. Bu rahatsızlığın prevalansı, etkileyen faktörlerin irdelenmesi, çare arama davranışı yönünden aile ve öğretmenlerin dikkatlerinin çekilmesi amaçlanmıştır. Bu çalışma, Kayseri il merkezinde 7-1 2 yaş grubundan 500 öğrenci üzerinde anket yöntemi ile yapılmıştır. Anket formunda teşhise yönelik sorular "Diagnostic and Statistical Manual of Mentral Disorders" teşhis kriterlerini esas alacak tarzda hazırlanmıştır. Araştırma grubuna alınan çocuklardan %2.6'sında tip bozukluğu tespit edilmiştir. Bunların %69.2'si aktif, % 30.8'i ise remisyonda tik olup, aktif tik prevalansı %1.8, remisyonda tik prevalansı %0.8 olarak tespit edilmiştir. Tik bozukluğunun görülme oranı erkek çocuklarında anlamlı ölçüde yüksektir. 7-8 yaş grubunda %0.5 olan prevalans, 11-12 yaş grubunda %7.0'a yükselmektedir. Yaş arttıkça tik bozukluklarının görülme sıklığı artmaktadır. Parçalanmış ailelerin çocuklarında tik bozukluğu görülme sıklığı daha yüksek bulunmuştur.