.png)
Immunologic factors play the most important part in idiopathic thrombocytopenic purpura. Viral agents also cause the disease by this way. Human parvovirus B19 has been shown to play a part as a viral etiologic agent in thrombocytopenia. In the present study, 29 idiopathic thrombocytopenic purpura patients were examined. Parvovirus B19 IgM was present in 4 of 29 patients (13.7%) and parvovirus B19 IgG positivity in 13 (44.8%). In the control group parvovirus B19 IgG pozitivity was 43 %. In 4 patients with parvovirus B19 IgM pozitivity relapse and chronic idiopathic thrombocytopenic purpura was not observed after treatment. Nine patients with negative parvovirus B19 IgM developed chronic idiopathic thrombocytopenic purpura in the follow-up period. With respect to their response to treatment, the rate of development a chronic situation, in patients with parvovirus B19 IgM pozitivity was significantly less than those with parvovirus B19 IgM negativity. As a result, the positivity of parvovirus B19 observed in our idiopathic thrombocytopenic purpura patients was correlated with similar studies, and it was emphasized that parvovirus B19 had a role 50 that idiopathic thrombocytopenic purpura caused by parvovirus B19 gave better response to treatment.
Çocukluk dönemi akut idyopatik (immün, otoimmün) trombositopenik purpurasmın insan parvovirus B19 virüsü ile ilişkisi
İdyopatik trombositopenik purpuranın oluşmasında immünolojik faktörler en önemli yeri tutmaktadır. Virütik ajanlar da hastalığı bu yolla oluşturmaktadır. İnsan parvovirus B19 virüsünün viral etyolojik ajan olarak trombositopeni oluşumundaki rolü de gösterilmiştir. Bu çalışmada, 29 idyopatik trombositopenik purpura hastası incelendi. Yirmidokuz hastanın 4'ünde (%13.7) parvovirus B19 IgM, 13'ünde (%44.8) ise parvovirus B19 IgG pozitif bulundu. Kontrol grubunda da benzer sıklıkta parvovirus IgG (+)'liği saptandı (%43). Parvovirus B19 IgM (+) bulunan 4 hastada tedavi sonrası nüks ve kronikleşme gözlenmedi. Parvovirus B1 9 IgM (-) olan 9 hasta kronikleşti. Tedavi yanıtlarında parvovirus B19 IgM (+) olanlarda kronikleşme oranı, parvovirus B19 IgM (-) olan vakalara göre anlamlı derecede daha düşük bulundu. Parvovirus B19 IgM (+) ve parvovirus B19 IgM (-) hastalar arasında tedavi süresi bakımından anlamlı fark saptanmadı (p> 0.05). Sonuç olarak çalışmamızda idyopatik trombositopenik purpuralı hastalarımızda elde edilen parvovirus B19 pozitifliği benzer çalışmalarla korelasyon göstermiş olup, parvovirus B19'un idyopatik trombositopenik purpura etyolojisindeki rolü ve tedaviye daha iyi cevap verdiği vurgulanmıştır.