.png)
Delinquency is the product of individual versus society conflict. The causes of juvenile delinquency are divided into two main groups: individual causes, and environmental causes. Individual causes can explain only a small part of all delinquency problems. The most important factors causing juvenile delinquency are environmental causes that include family, school, working place, city and friends. The first step of preventing juvenile delinquency is determining risk factors and then eliminating or reducing them. The aim of this study was to identify the general characteristics of accused children, the crime types and family characteristics. The study sample included 114 adolescents who were admitted to Ankara Courthouse, Child Department. The data were collected via the general information form. The data were assessed using SPSS 11.00 (Statistical Package For Social Science) and analyzed via chi-square test for one sample. Eighty one point six percent of adolescents were males, 18.4% were females and 54.4% of them were 15 years old. Thirty six percent of adolescents the lived with their own families and 42.1% of them were students. 71.9% of the adolescents had been brought to the security unit for incrimination before and 88.6% of the adolescents commited alleged crime with more than one person. In order to gain the adolescents into society, all judicial procedures should be completed as soon as possible and the correction units should be able to respond their biological, psychological, educational and social requirements. While these are being arranged, demographic features of this population and their families' needs should be considered. (Turk Arch Ped 2007; 42: 156-61)
Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi
Suçluluk, kişiyi toplum halinde yaşayan öteki bireylerin karşısına çıkaran bir çatışmanın ürünüdür. Ergenleri suça yönelten nedenler, bireysel vet çevresel nedenler olmak üzere iki temel gruba ayrılır. Bireysel nedenler, ergenlerin işlediği suçların, ancak oldukça küçük bir kısmını açıklayabilmektedir. Ergenlerin suça yönelmesinde esas önemli etmen çevresel nedenlerdir. Bunların başında, ergenin hayatını geçirdiği aile, okul, iş, kent ve arkadaş çevresi gelmektedir. Ergen suçluluğunun önlenmesinde ilk basamak risk etmenlerini saptayıp bunları ortadan kaldırmak veya azaltmaktır. Bu çalışma suça karışan ergenlerin genel özellikleri, suç tipleri, aile özellikleri ve ergen suçluluğuna etki eden etmenleri belirlemek amacıyla yapıldı. Çalışma Ankara’da suça karıştığı iddiası ile Cumhuriyet Savcılığı’ na getirilen 114 ergen ile yürütülmüştür. Veriler genel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada veriler SPSS 11.00 (sosyal bilimler istatistik paketi) sürümü kullanılarak incelenmiş, önce yüzdeler belirlenmiş, ardından da değişkenlerin dağılımları arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığını belirlemek için tek örneklem ki-kare testi kullanılmıştır. Ergenlerin %81,6 ‘sı erkek, %18,4’ü kız ve %54,4’ü 15 yaşındadır. Ergenlerin %36’ sı öz anne ve babası ile yaşamakta ve %42,1’i öğrencidir. Ergenlerin %71,9’ u suç işleme (isnadı) nedeni ile birden çok kez güvenlik birimine getirilmiş olup, % 88.6' sının suçu birden çok kişi ile işlediği saptanmıştır. Suça itilmiş ergenin yeniden topluma kazandırılması için; yargısal işlemlerin en kısa sürede sonuçlanması, iyileştirme sisteminin ergenin demografik ve biyo-psiko-sosyal özelliklerine uygun olarak yapılandırılması, ayrıca ergen ile birlikte ailenin de eğitimine yardımcı olunması gereklidir. (Turk Arş Ped 2007; 42: 156-61)