.png)
Aim: Violence in health is an important public health problem that threatens community peace. In our study, it was aimed to examine the state of exposure to violence among employees in our clinic in the last one year and our employees’ opinions and attitudes about violence.
Material and Methods: The study was performed cross-sectionally. In this study the Violent Incident Form developed by Arnetz (1998) was used as a data collection tool.
Results: A total of 182 healthcare workers were included in the study. Of the participants, 14 (7.7%) were faculty members, 37 (20.3%) were physicians, 24 (13.2%) were interns, 70 (38.5%) were nurses, 10 (5.5%) were medical secretaries, and 27 (14.8%) were ancillary health personnel. The female/male ratio was 143/39. Seventy-nine (43.4%) of the employees had been exposed to violence at least once in the last year. Of those experiencing violence, 57 (72%) were female, 28 (35%) were nurses, 21 (27%) were residents, 16 (20%) were interns, five (6.5%) were faculty members, five (6.5%) were allied health personnel, and four (5%) were medical secretaries. Physicians were exposed to violence with a higher rate (p<0.05). Exposure to violence was observed most frequently in the pediatric emergency department. Of all the violent incidents, 58% occurred during night shifts and 46% occurred during examination/treatment/physical care. The perpetrator was a patient in only one incident, the other perpetrators were patients’ relatives, and 63% of the perpetrators were men. > tained elements of physical violence, such as spitting, pushing, kicking, biting, restraining or using an object. Only 29 (36.7%) of the 79 staff reported violence, and 50 (63.3%) did not take any action after the violence.
Conclusion: Violence in health is a common and serious problem even in tertiary hospitals. In our study, only one-third of the affected staff reported violence after exposure to violence. The risk of violence should be reduced in order to ensure a safe work environment, which will be possible by raising awareness of healthcare workers and effective implementation of violence prevention programs.
Çocuk sağlığı ve hastalıkları kliniğinde sağlık çalışanlarına yönelik şiddet: Üçüncü düzey bir hastane örneği
Amaç: Sağlıkta şiddet toplum huzurunu tehdit eden önemli halk sağlığı sorunudur. Çalışmamızda kliniğimizde çalışanların son bir yıl içerisinde şiddete maruz kalma durumları, şiddetle ilgili görüş ve tutumlarının incelenmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma kesitsel olarak yapıldı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’ndaki sağlık çalışanlarının tümüne Arnetz (1998) tarafından geliştiren “Şiddet Olay Formu” anketi uygulandı.
Bulgular: Çalışmaya toplam 182 sağlık çalışanı alındı. Katılımcıların 14’ü (%7,7) öğretim üyesi, 37’si (%20,3) asistan doktor, 24’ü (%13,2) intörn doktor, 70’i (%38,5) hemşire, 10’u (%5,5) tıbbı sekreter, 27’si (%14,8) sağlık çalışanıydı. Kadın/erkek oranı 143/39 idi. Çalışanların 79’u (%43,4) son bir yıl içinde en az bir kez şiddete maruz kalmıştı. Şiddete maruz kalanların %72’si kadın ve 28’i (%35) hemşire, 21’i (%27) asistan doktor, 16’sı (%20) intörn doktor, beşi (%6,5) öğretim üyesi, beşi (%6,5) yardımcı sağlık çalışanı, dördü (%5) tıbbi sekreterdi. Doktorların daha fazla şiddete maruz kaldığı görüldü (p<0,05). Şiddete en sık maruz kalınan birim çocuk acil servisti. Tüm şiddet olaylarının %58’i nöbet saatlerinde, %46’sı muayene/tedavi/fiziksel bakım sırasında meydana gelmişti. Saldırgan sadece bir olayda hasta iken, diğerlerinde hasta yakınıydı ve saldırganların %63’ü erkekti. Tüm şiddet olayları sözel şiddet içerirken; yedi şiddet olayında (%8,8) tükürme, itme, tekme atma, ısırma, sıkıştırma, eşya fırlatma gibi fi> ziksel şiddet unsurları bulunmaktaydı. Şiddete uğrayan 79 çalışanın 50’si (%63,3) şiddet sonrası hiçbir girişimde bulunmazken, sadece 29’u (%36,7) şiddeti bildirmişti.
Çıkarımlar: Sağlıkta şiddet, üçüncü basamak hastanelerde bile yaygın ve ciddi bir sorundur. Çalışmamızda şiddet maruziyeti sonrası bildirim oranı 1/3 olarak bulunmuştur. Güvenli çalışma ortamının sağlanması için şiddet riskinin azaltılması, sağlık çalışanlarının farkındalıklarının arttırılması, şiddeti önleme programlarının etkin uygulanmasıyla mümkün olacaktır.
Cite this article as: Oğuz M, Sayın E, Gürses D. Violence against health employees in a child health and diseases clinic: A tertiary-level hospital example. Turk Pediatri Ars 2020; 55(2): 117–23.