.png)
Nasal and paranasal sinus computerized tomographies, hematologic and clinical findings have been evaluated in a group of children with bronchial asthma in order to document the prevalence of abnormal sinus tomography findings and to determine how they effect the clinical course of asthma. The frequency of asthma attacks in the previous year was 5.00±3.62 in children with allergic asthma and 3.45±2.66 in children with non allergic asthma (p=0.2221). Blood absolute eosinophil count was 891.81±502.68 in the first group and 342.18±153.94 in the second group (p=0.014). Similarly serum total IgE was 867.62±1081.10 in the allergic group and 117.67±122.99 in the non allergic group (p=0.0302). Among 21 children with allergic asthma 18 patients had abnormal nasal and paranasal sinus computerized tomography findings while only 5 patients had such pathologies in the non allergic group. There was a significant difference between the two groups in this respect (p=0.0350). We found that the children having abnormal nasal and paranasal sinus computerized tomography findings had a mean of 5.13±3.35 attacks in the previous year, while the children having no sinus pathologies had a mean of 2.22±1.48 attacks in the previous year. In children with asthma who had abnormal sinus findings, the frequency of asthma attacks was significantly higher (p=0.0184). In conclusion the higher frequency of paranasal sinus pathologies in the allergic asthma group supports the hypothesis “one airway, one disease”. Determining the possible nasal and paranasal sinus pathologies in asthmatic children who had a poor response to optimal therapy, and treating them appropriately may help the physicians to control the disease better.
Astımlı çocuklarda nazal ve paranazal sinüs tomografisi bulgularının alerji deri testi, IgE yüksekliği, eozinofili ve atak sıklığı ile ilişkisi
Bir grup astımlı çocuk hastada, anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulgularının sıklığı ile, bu birlikteliğe katkıda bulunan faktörleri ve sinüs patolojilerinin astım klinik seyrine ne ölçüde etki ettiğini ortaya koymak amacıyla nazal ve paranazal sinüs tomografisi, hematolojik ve klinik bulgular değerlendirildi. Alerjik astımlı olgularda son bir yıl içindeki astım atağı sayısı 5.00±3.62, nonalerjik astımlı çocuklarda 3.45±2.66 olarak tespit edildi (p=0.2221). İlk grupta periferik kanda mutlak eozinofil sayısı 891.81±502.68, ikinci grupta 342.18±153.94 (p=0.014); yine alerjik grupta immunglobulin E (IgE) düzeyi 867.62±1081.10 ve nonalerjik olgularda 117.67±122.99 (p=0.0302) bulundu. Yirmi bir alerjik olgunun 18’inde anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulguları tespit edildi. Nonalerjik grupta ise 11 olgunun sadece 5’inde sinüs patolojisi saptandı. Gruplar arasında anormal sinüs tomografi bulgularının sıklığı açısından anlamlı bir fark mevcuttu (p=0.0350). Çalışmaya dahil edilen astımlı çocuklarda son bir yıl içinde geçirilen atak sayısı ile sinüs patolojisi ilişkisi araştırıldığında anormal sinüs bulguları olan olgularda atak sayısı ortalamasının 5.13±3.35, sinüs patolojisi olmayan olgularda ise 2.22±1.48 olduğu tespit edildi. Anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulguları olan astımlılarda atak sıklığının belirgin olarak yüksek olduğu saptandı (p=0.0184). Sonuç olarak nazal ve paranazal sinüs patolojilerinin alerjik olan astımlılarda daha fazla gözleniyor olması “tek havayolu, tek hastalık” hipotezini destekler niteliktedir. Bu veriler ışığında, optimal tedaviye yeterli yanıt alınamayan astımlı çocuklarda olası nazal ve paranazal sinüs patolojilerini ortaya koyarak tedaviyi bu yönde şekillendirmenin hastalığın gidişi üzerine pozitif yönde etkili olabileceği anlaşılmaktadır.