.png)
Aim: The aim of this study was to determine the relationships between physical activity level and demographic characteristics, body mass index and some other health behaviors in Turkish adolescents.
Material and Method: The data presented in this study were a part of the Turkish data collected for the cross-sectional and international “Health Behavior in School-aged Children 2005/2006 study” which aimed to evaluate adolescents’ health and health behavior around Europe and North America. The data were collected from 3884 11 and 13 years of age (1946 males, 1938 females) students who attended 180 classes of 82 primary schools in 26 cities, and 1668 15 years of age (901 male, 767 female) students who attended 88 classes of 83 high schools in 26 cities. Statistical analyses were made by using chi square test, factor analysis and logistic regression analysis.
Results: Twenty percent of the students reported that they were physically active at least 60 minutes a day every day a week. In logistic regression analysis being 11 and 13 years old, being male, spending four or more evenings with friends outside the home were found to be associated with being physically active. When the “eating both healthy and unhealthy foods less frequently group” was taken as the referans group, the other three groups (healthy foods frequently + unhealty foods less frequently; unhealthy foods frequently + healty foods less frequently; eating both healthy and unhealthy foods frequently) were more likely to be physically active than the reference group.
Conclusions: The results of this study are important to show that physical inactivity is common among Turkish adolescents especially females. These results are also important to show that both eating habits and time spent with friends are related to physical activity of the adolescents. Effective health promotion programme, should be especially focused on females and emphasize the importance of adolescents’ eating habits. It should also be remembered that peers could play an important role to improve adolescents’ physical activity level.(Türk Ped Arch 2011; 46: 12-9)
Türkiye’deki 11, 13, 15 yaşındaki okul çocuklarının fiziksel etkinlik düzeylerinin demografik özellikler, beslenme alışkanlıkları ve hareketsiz yaşam davranışlarıyla ilişkisi
Amaç: Bu araştırmanın amacı Türkiye’de okula devam etmekte olan ergenlerin fiziksel etkinlik düzeylerinin demografik etkenler, beden kitle indeksi ve bazı sağlık davranışları ile ilişkisini saptamaktı.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada kesitsel tanımlayıcı ve çok uluslu “Health Behavior in School Aged Children (HBSC)” araştırmasının Türkiye ayağına katılan ve 6., 8. ve 10. sınıfa devam eden 11, 13 ve 15 yaşındaki ergenlerin verilerinin bir bölümü değerlendirildi. Veri çözümlemeleri 26 ildeki 82 ilkokulun 180 dersliğinde 11 ve 13 yaşlarındaki 3884 (1946 erkek, 1938 kız) ve 83 lisenin 88 dersliğinde 15 yaşındaki 1668 (901 erkek, 767 kız) öğrenci üzerinden yapıldı. İstatistiksel değerlendirmede ki-kare testi, faktör analizi ve lojistik regresyon analizi kullanıldı.
Bulgular: Öğrencilerin %20’si haftada en az yedi gün, günde en az bir saat herhangi bir fiziksel etkinlikte bulunduklarını bildirdi. Çok değişkenli analizde (lojistik regresyon) fiziksel etkinlik ile erkek olmak, 15 yaşına göre 11 yaşında ve 13 yaşında olmak ve akşamları arkadaşları ile evin dışında zaman geçirmek arasında anlamlı ilişki bulundu. Beslenme davranışları hem sağlıklı hem de sağlıksız yiyecekleri az tüketenler esas alınarak incelendiğinde, diğer üç grubun (sağlıklı yiyecek tüketimi sık+sağlıksız yiyecek tüketimi seyrek olanlar; sağlıksız yiyecek tüketimi sık+sağlıklı yiyecek tüketimi seyrek olanlar; her iki tip yiyeceği sık tüketenler) esas gruba göre fiziksel etkinlik düzeylerinin daha fazla olduğu saptandı.
Çıkarımlar: Bu araştırmanın sonuçları ülkemizde yaşayan ergenlerin fiziksel etkinlik düzeylerinin yetersiz olduğunu, özellikle kızların fiziksel olarak etkin olmadığını, ergenlerin beslenme alışkanlıklarının ve arkadaşları ile geçirdikleri zamanın fiziksel etkinlik düzeyleriyle ilişkili olduğunu göstermesi açısından önemlidir. Etkin sağlığı koruma ve geliştirme programları özellikle kızlara odaklamalı ve ergenlerin beslenme alışkanlıklarının üzerinde durmalıdır. Akranların ergenlerin fiziksel etkinlik düzeylerinin artırılmasında önemli rol oynayabilecekleri de unutulmamalıdır.(Türk Ped Arş 2011; 46: 12-9)