.png)
Difficult asthma which constitutes less than 5% of all childhood asthma cases is defined as presence of daily symptoms, frequent oral corticosteroid requirement and frequent exacerbations for longer than six months, despite the use of inhaled steroid equivalent to 500 mcg fluticasone propionate, long acting beta 2 agonist or theophylline and leukotriene antagonists. Difficult asthma is not expected in childhood due to the absence of remodelling, rapid restoration of the airway, use of efficacious inhaled techniques and steroids and absence of occupational exposures. Therefore, it may be thought that “pediatric difficult asthma” is a differential diagnosis and treatment adherence problem. It has been shown that difficult asthma cases that have been filtered from this aspect have a non-eosinophilic inflammatory phenotype characterized by defective beta 2 receptor responses and high steroid resistance. Increased thickness of the basal membrane supports the view that dysfunctional mechanisms play a more important role than inflammatory mechanisms. Environmental control and elimination of risk factors should be achieved in these cases and proper education for treatment modalities and inhalation techniques need to be provided. (Turk Arch Ped 2010; 45: 80th Year: 1-5)
Pediatrik zor astım ve tedavisi
Çocukluk çoğu astımları arasında oranı %5’ten daha az olan zor astım, günlük 500 mcg flutikazon propiyonat ya da eşdeğeri inhale steroid,uzun etkili beta-2 agonist ya da teofilin ve lökotrien antagonistler kullanılmasına rağmen altı ayın üzerinde devam eden her gün semptom geçirme, sık oral kortikosteroid gereksinimi ve sık atakların gözlenmesi olarak tanımlanır. Solunum yolunda geriye dönüşümsüz değişikliklerin (remodelling) çocukluk çağında gelişmemesi, hava yolunun hızlı kendini yenilemesi, etkin inhalasyon tekniklerinin ve inhale steroidlerinn kullanılması ve mesleki karşılaşmanın olmamasından dolayı çocukluk çağında zor astım olması beklenmez. Bu nedenle de “pediatrik zor astım” bir ayırıcı tanı ve tedaviye uyum sorunu olduğu düşünülebilir. Bu süzgeçten geçirildikten sonra zor astım tanısı devam eden olguların noneozinofilik, beta-2 reseptör yanıtı bozuk, steroid direnci yüksek bir enflamatuar fenotipe sahip oldukları gösterilmiştir. Bazal membran kalınlıklarının oldukça yüksek olması yangısal mekanizmalardan daha çok disfonksiyonel mekanizmaların daha ön planda rol oynadığını desteklemektedir. Bu olgularda mutlaka çevresel kontrol ve risk faktörlerinin ortadan kaldırılması sağlanmalı ve tedavi yöntemleri ve inhalasyon teknikleri ile ilgili uygun eğitim verilmelidir. (Turk Arş Ped 2010; 45: 80th Year: 1-5)