.png)
The aim of this study was to assess and compare the efficacy of interferon (INF) and its combination with ribavirin (RBV) treatment in children infected with Genotype-1b HCV. Twenty-seven children who had malignancy in remission for at least 12 months and were followed up for chronic hepatitis C infection between the years 1998 and 2000 were included. Patients diagnosed after the year 2000 were given INF α 2b plus RBV in oral form (Group 1) and patients diagnosed before the year 2000 were given INF-α (Group 2) for twelve months respectively. In Group 1, end of treatment response and sustained virological response (SVR) rates were 75% and 56%, respectively. In Group 2, the rates were 27.2% and 18.18 %, respectively. The difference in the end of treatment response rates between the two groups were statistically significant (p<0.05), whereas the difference in SVR rates was insignificant (p>0.05). Duration of infection before treatment in Group 1 was significantly lower than in Group 2 (p=0.001). Better response rates were observed with combined therapy as compared to mono therapy. Higher response rate of combination therapy may be related to shorter initial infection period. (Turk Arch Ped 2009; 44: 68-72)
Kanser sonrası kronik HCV genotip-1 enfeksiyonu olan çocuklarda tedavi yanıtıKanser sonrası kronik HCV genotip-1 enfeksiyonu olan çocuklarda tedavi yanıtı
Genotip-1b HCV ile enfekte kanserli çocuklarda interferon (INF) ve ribavirin (RBV) ikili tedavisi ile İNF-a tekli tedavisinin yanıt oranlarının karşılaştırılması amaçlandı. 1998-2008 tarihleri arasında Çocuk Gastroenteroloji Bölümü’nde kronik hepatit C tanısı ile izlenen, önceden kanser hastası olup tedavisi kesilmiş ve en az bir yıldır remisyonda olan 27 hasta çalışmaya alındı. 2000 yılından sonra tanı alanlara INF-a 2b ve ağızdan RBV (Grup 1), önce tanı alınanlara INF-a (Grup 2) 12 ay süre ile verildi. Tedavi sonu yanıt oranı (TSY) ve kalıcı virolojik yanıt (KVY) oranı Grup 1’in %75 ve %56 iken, Grup 2’nin %27,2 ve %18,18 idi. İki grup arasındaki TSY anlamlı olup (p<0,05), KVY arasındaki fark anlamlı değildi (p>0,05). Tedavi öncesi enfeksiyon süresi Grup 1’de Grup 2’dekilere göre anlamlı derecede düşük bulundu (p=0,001). Çalışmamızda ikili tedavinin tekli tedaviye göre daha iyi yanıt sağladığı saptandı. İkili tedavideki yüksek tedavi yanıtının, tedavi öncesi enfeksiyon süresinin kısalığı ile de ilişkili olabileceği düşünüldü.(Turk Arch Ped 2009; 44: 68-72)