.png)
The prospective study was performed to determine the prevalence and risk factors of hyperglycemia to newborns admitted in the neonatal unit. The newborns that had blood glucose levels >150 mg/dl and referred to the Neonatal Unite, Medical Center of Firat University, between January 1 - July 1, 2007 were enrolled in the study. Prenatal, natal, and postnatal histories, examination and laboratory findings, glucose infusion rates, other diseases diagnosed and, treatments received, duration of hyperglycemia, and prognosis of newborns with hyperglycemia were assessed. The prevalence of neonatal hyperglycemia was 2.9% during the study period. Its prevalence rates were 4.5%, 5.2%, 6.5%, 13.9%, and 30.8%, respectively in newborns receiving parenteral glucose infusion, preterm, low birthweight, very low birthweight, and extremely low birthweight infants. The mean diagnosis age, mean gestational age, and mean birth weight of those hyperglycemic neonates were 4.2±4.1 days, 33.2±5.1 weeks and 2248.46±1450.62 g, respectively. The mean blood glucose level and mean intravenous glucose rate at the time of diagnosis was 398.53±170 mg/dl, and 4.8±2.0 mg/kg/min, respectively. The mean duration of hyperglycemia was 15.8±10.8 hours. The most important risk factors associated with neonatal hyperglycemia were maturity, birth asphyxia, respiratory distress syndrome and sepsis, respectively. Hyperglycemia has become a significant risk factor for morbidity and mortality during the neonatal period. The prevalence of hyperglycemia increases in newborn babies, as the birthweight and gestational age of neonates decrease. Blood glucose levels should be monitored daily in all infants who receive intravenous glucose infusions until blood glucose concentration becomes stable. (Turk Arch Ped 2008; 43: 55-8)
Yenidoğanlarda hiperglisemi sıklığı ve nedenleri
Yenidoğan bebeklerde hiperglisemi sıklığını ve gelişiminde etkili olan etmenleri ortaya koymak. Çalışmaya 1 Ocak - 1 Temmuz 2007 tarihleri arasında Fırat Üniversitesi Fırat Tıp Merkezi Yenidoğan Birimi’nde plazma glükoz düzeyi ≥150 mg/dl bulunan yenidoğanlar kabul edildi. Olguların doğum öncesi, doğum sırası, doğum sonrasındaki özellikleri, fizik muayene ve laboratuvar bulguları, glükoz enfüzyon hızları, aldıkları diğer tanıları, tedavileri ve seyirleri kaydedildi. Çalışma süresince izlenen toplam 435 hastadan 13’ünde (%2.9) hiperglisemi tespit edildi. Bu oran parenteral sıvı alan yenidoğanlarda %4,5’e ulaştı. Hiperglisemi sıklığı erken doğmuş bebeklerde %5,2, düşük doğum ağırlığı olanlarda %6,5, çok düşük doğum ağırlıklılarda %13,9 ve aşırı derecede düşük doğum ağırlığı olanlarda ise %30,8 bulundu. Hiperglisemili olguların tanı alma yaşı 4,2±4,1 gün, gebelik haftası 33,2±5,1 hafta ve doğum ağırlıkları 2 248,46±1 450,62 gram idi. Tanı anında ortalama plazma glükoz düzeyi 3 98,53±1 70,19 mg/dl iken, damardan glükoz enfüzyon hızı 4,8±2,0 mg/kg/dak bulundu. Kan glükoz düzeyleri yaklaşık 15,8±10,8 saatte normale döndü. Hiperglisemili olgularda hiperglisemiye eşlik eden sorunların başında erken doğum, doğum asfiksisi, respiratuvar distres sendromu ve sepsis gelmekteydi. Hiperglisemi, yenidoğanlarda hastalanma ve ölüm açısından önemli bir risk etmeni olarak kabul edilmektedir. Yenidoğan bebeklerde doğum ağırlığı ve gebelik haftası azaldıkça hiperglisemi sıklığı artmaktadır. Damardan glükoz enfüzyonu uygulanan tüm bebeklerin, glükoz düzeyleri sabit olana kadar kan glükoz düzeyleri yakından takip edilmelidir. (Turk Arş Ped 2008; 43: 55-8)